برای شروع خوب است که فرازی از صحیفه سجادیه در رابطه کمک خواستن امام سجاد (ع) از خدا در پرداخت وام را مطرح کنیمتا ببینیم وام داری در نگاه معصومین (ع) چه جایگاهی داشته است.
امام سجاد در نیایش 30 صحیفه ی سجادیه می فرمایند:
خدایا بر محمد و خاندانش درود فرست.و مرا رهایی بخش از وامی که چهره مرا افسرده و غمگین سازد و اندیشه ام را بیا شوبد و فکر مرا پریشان گرداند و روزگاری دراز مرا به کوشش وادارد.
با توجه به این فراز از صحیفه ی سجادیه من از شما می‌پرسم که وقتی شما وامی از بانکی با سود های چند ده درصدی می گیرید آیا می توانید آسوده خیال باشید؟ چه افرادی جزء اختلاسگران و افرادی با خصوصیت اشرافیگری از بانک ها راضی هستن؟
خیلی جالب است آیا تا به حال شما ندید و نشنیده اید که بانک ها به آقا زاده ها و افراد پول دار توجه های ویژه ای بکنند و با افراد محتاج به بدترین شکل رفتار کنند؟ این وام گرفتن آیا گرفتن وامی نیست که چهره آدم را افسرده و غمگین سازد؟
در فراز دیگری از صحیفه سجادیه آمده است که:
پناه میبرم به تو از اندوه و اندیشه بدهکاری و دل نگران بودن و بی خوابی کشیدن برای آن پس بر محمد و خاندانش درود فرست. و من را از رنج وام در پناه آور پروردگارا در برابر ذلت وامداری در زندگی و پیامدهای آن پس از مردن امید من به پشتیبانی توست.
سوالی که اینجا پیش می آید این است که رنج وام چیست
آیا رفتار فراقانونی بانک‌ها با مردم وکمصادره خانه و زندگی افرادبه دلیل ناتوانی در پرداخت اقساط توسز بانک ها وگرفتن دیرکرد توسط بانک ها که مراجع بارها گفتند ربا است و امکان نابودی کردن زندگی مردم را نیز دارد رنجی نیست که امام سجاد(ع) از آن به خدا پناه می برد؟
حال سوال دیگری که مطرح می شود این است که چرا با همع ی این رنج هایی که بانک ها برای مردم ایجاد می کنند مردم حاضر هستند از بانک ها وام بگیرند؟
در مطالبی دیگری به نام دکترین هوس و توکل بر بانک ها پاسخ به سوال بالا مطرح شده است که خوب است مطالعه شود.
