با کلیلک بر روی لینک های زیر می توانید به کانال بلاگ کدآمایی در پیامرسان های بله، سروش و ایتا دسترسی داشته باشید.
کانال بلاگ کدآمایی در پیامرسان سروش
https://what.splus.ir/kadamaee
کانال بلاگ کدآمایی در پیامرسان بله
کانال بلاگ کدآمایی در پیامرسان ایتا
در پی مطالب آیه و احادیث معیشتی می خواهم به احادیثی از پیاکبر اکرم(ص)، امام علی(ع) و امام صادق(ع) بپردازم که می تواند کاربرد مناسبی در تعریف الگوی معیشت کدآمایی که یکی از ارکان آن مدریت منابع بر اساس نیازهای اساسی بشر است، داشنه باشد که در زیر این احادیث را خواهید خواند.
طبق قولی که در مطلب خبرجدید داده شد از امروز جمعه 6 شهریور 1394 بخش ویدیوی وبلاگ افتتاح می شود
بعد از مطرح شدن مطلب تفاوت قرض و امانت برای پیش در آمد مسئله ی ربا حال خواهیم پرداخت به مسئله ی ربای بانکی که در کتاب ربا و بانک استاد مطهری آمده است که به شرح زیر است.
مسلّما به این شکل که بانک پولی را به عنوان قرض دریافت کند و به موجب قرار سودی پرداخت کند، ربا است و شرعاً اشکال دارد اما اگر قرار سود در بین نباشد- مشتری قرض بدهد و بانک در پرداخت سود آزاد باشد؛ مقرراتی بانک را مجبور نکرده باشد و قرض دهنده هم حق مطالبه برای خود قائل نباشد و بانک به دلخواه خود در پایان مدت مبلغی به صاحب پول اضافه بدهد- مانعی ندارد ولی به عنوان یک معامله و یک قرار قبلی برای پرداخت سود اشکال دارد. و اگر کسی می خواهد از پولی که به بانک می دهد سودی عایدش بشود، حتماً باید شکل دیگری داشته باشد مثلاً بانک برای او معامله ای بکند، که همان شکل مضاربه و غیره می شود و بعد روی آن بحث می کنیم.
قسمت دوم فعالیت بانک نقل و انتقال پول است که البته، هم بدون اشکال است و هم ضروری. بانک، مرکزی است برای نقل و انتقال پول که کاری نظیر کار پست انجام می دهد. مثلاً پولی را در تهران از شما می گیرد و در مشهد به کس دیگری تحویل می دهد و در مقابل این خدمت، پولی می گیرد که کارمزد است و در آن هیچ بحثی نیست.
توجه: درتأیید این مطلب در آینده ویدیو و مطلبی از مراجع در رابطه با ربا منشتر خواهد شد
منبع: کتاب مسئله ی ربا و بانک استاد شهید مطهری
در مطلب دکترین کپیتال اکانامی به مقوله ای به نام تغییر ذائقه ی مخاطب پرداختیم که سعی می شود در این مطلب به صورت مفصل تری مورد بررسی قرار بگیرد.
آن طور که گفته شد یکی از ارکان دکترین اکانامی ایجاد و مدیریت تقاضا در مخاطب است که شامل چند ویژگی می شود که به شرح زیر است:
در کپیتال اکانامی عموما نیازهای مردم به سمت تولیدات پیش می رود که یکی از ابزار مهم آن تبلیغات است که می توان به تبلیغات تلوزیون، شبکه های اجتماعی، روزنامه، تبلیغات محیطی، و خیلی از روشهای حضوری و غیر حضوری دیگر در اذهان مخاطب اشاره کرد.
در مبحث ربا یک مقوله ای وجو دارد که آن این است که آیا پولی که به بانک سپرده می شود و تا بتوان توسط آن وام یا سود دریافت شود، پول به عنوان قرض به بانک داده می شود یا امانت که در زیر با مراجع به کتاب ربا و بانک استاد مطهری به آن خواهیم پرداخت.
امانت با قرض متفاوت است. اگر امانت باشد، از نظر موازین شرعی عین هر امانت باید حفظ بشود و امانتدار حق تصرف در آن را ندارد. و اگر با اجازه ی صاحب امانت بخواهد در آن تصرف کند، دیگر امانت نیست؛ تبدیل می شود به قرض. البته مقصودم از تصرف، تصرف از بین برنده است؛ مثل اینکه عین تعویض بشود یا معامله روی آن بشود یا معدوم گردد. اما تصرف در حدی که مثلاً فرشی را زیرپا بیندازند مقصود نیست.
تعویض عین با ماهیت امانت سازگار نیست. نمی شود گفت این قالی را مثلاً اینجا امانت می گذارم و در عین اینکه امانت است شما حق دارید آن را بفروشید و تبدیل به پول یا چیز دیگر بکنید. اگر من اجازه ی فروش دادم این دیگر از امانت بودن خارج می شود. مسلّم پولهایی که مردم به بانک می سپارند، عنوان امانت ندارد. یعنی بانک در این پولها تصرف می کند و به دیگران قرض می دهد. پس همه ی این پولهایی که به بانک پرداخت می شود باید اسمش را گذاشت قرض گرفتن های بانک. معنی هم ندارد که به شکل امانت بماند. یعنی اگر کسی در مقام راه حل بگوید بانک در پولهای مردم تصرف نکند و فقط امانتدار باشد، خواهند گفت راکد ماندن پول، خودش غیر طبیعی و مضر است. بنابراین پول گرفتن بانک عنوان قرض دارد. حالا ما در مطلبی با استناد به این منبع به این موضوع خواهیم پرداخت که آیا بانک سودهایی که می دهد جایز است یا جایز نیست؟
منبع: کتاب مسئله ی ربا و بانک استاد مطهری
در تفسیری از آیه 39 سوره ی روم به کلمه ی برخورد کردم که نظرم را جلب کرد که تصمیم گرفتم آن را در این مطلب منتشر کنم.
وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ رِباً لِیَرْبُوَا فِی أَمْوالِ النّاسِ فَلایَرْبُوا عِنْدَ اللّهِ وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ زَکاة تُرِیدُونَ وَجْهَ اللّهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ
آنچه به عنوان ربا مى پردازید تا در اموال مردم فزونى یابد، نزد خدا فزونى نخواهد یافت و آنچه را به عنوان زکات مى پردازید و تنها رضاى خدا را مى طلبید (مایه برکت است: و) کسانى که چنین مى کنند داراى پاداش مضاعفند
پیروی مقاله ی نرخ بهره که در آن ازکلماتی مانند رجحان نقدی، اوراق قرضه و نرخ بهره استفاده شد به معانی این کلمات در زیر می پردازیم.
برای شروع اولین کلمه به عنوان رجحان نقدی یا نقدینگی به معنی برتری نقدینگی است که به شرح زیر است:
رجحان
فرهنگ واژگان مترادف و متضاد
اولویت، برتری، ترجیح، تفضل، تفوق، تقدم، رجاحت، مزیت
نقد هم که فکر نکنم نیاز به ترجمه داشته باشد و منظور پولی در دسترس است که هر موقع خواسته شود قابلیت هزینه و خرج کردن داشته باشد
تعریف رجحان نقدی:
رجحان نقدی در اقتصاد به این معنی است که ساز و کارهایی تعیین شود که میزان نقدینگی در دست مردم بر پس اندازهای آنها برتری داشته باشد که در مقاله ی نرخ بهره اینگونه معرفی می شود که در نمودار رجحان نقدی نرخ بهره و بازار پول با هم رابطه ی تنگاتنگی دارند و هر مقدار میزان نرخ بهره پایین باشد میزان نقدینگی در دست مردم افزایش می یابد.
آنچه در اسلام «بیع» نامیده می‌شود هر چند که هر هفت مؤلفه‌ی چرخه‌ی اقتصاد را در بر می‌گیرد، اما ثقل و تمرکز آن بر مبنع انسانی اقتصاد در چهار حوزه‌ی فروش، خرید، مصرف و تقاضا استوار است. در واقع منابع اولیه و نیروی کار که تولید کالا را رقم زده‌اند و ساز و کار و عرضه، همه در خرید و فروش ارزشگذاری می‌شوند.
اقتصاد بشرگرا که قائل به احترام نسبت به طبیعت است، در ماهیت یک دکترین اقتصاد ایمانی است که به بیع معروف است.
منبع: سایت کدآمایی
محدوده ی این دکترینی که در نمودار بالا مشخص شده است اصالت را نه به تولید کالا بلکه ارزشگذاری را بر اساس برکت در تقاضا، فروش، خرید و مصرف قرار می دهد. همانطور که در مقاله ی الگوی معیشت بیع اشاره شد در این دکترین بر اساس آیه ی صد و یازده سوره ی توبه مالی برکت و ارزش دارد که خداوند متعال خریدار آن باشد و در این رویگرد واحد مالی ای مثل پول تنها جایگاهش در این حد است که اگر هم به دست می آید توسط اعمالی به دست آید که خریدار آن خدا باشد. در اینجا باید توجه داشت که هیچگاه خدا خریدار اعمال و اموالی نخواهد بود که به مقصد مادیات و پول انجام شود ولی به اعمال و اموالی که برای خدا انجام شود برکت مالی و پولی را (البته توسط حکمت الهی) هم میتواند (البته نه لوزما) همراه داشته باشد.
